Programowanie społeczne, kontrola umysłu i gaslighting
W świecie, który zdaje się stawać coraz dziwniejszy, film dokumentalny Jamesa Corbetta „Zejście w szaleństwo” kwestionuje skalę manipulacji ludzką psychiką przez rządy i instytucje. Film zgłębia operacje psychologiczne, gaslighting i patologizację sprzeciwu, które służą konsolidacji kontroli nad społeczeństwem. Niniejszy artykuł analizuje główne wątki filmu, historyczny rozwój wojny psychologicznej, rolę psychopatów na stanowiskach władzy oraz możliwe rozwiązania pozwalające uciec od tego szaleństwa.
Początki manipulacji psychologicznej
Historia manipulacji psychologicznej nie zaczyna się w czasach nowożytnych, lecz sięga początków istnienia państw. Corbett wskazuje na Związek Radziecki w latach 70. i 80. XX wieku, gdzie dysydenci polityczni byli umieszczani w zakładach psychiatrycznych i przymusowo poddawani leczeniu pod pretekstem diagnozy takiej jak „utajona schizofrenia”. Praktyka ta służyła do napiętnowania odmiennych poglądów jako choroby psychicznej, a tym samym do zapewnienia sobie kontroli nad społeczeństwem. Jednak Związek Radziecki nie był jedynym krajem stosującym takie metody – podobne strategie stosowały również rządy zachodnie, zwłaszcza Stany Zjednoczone.
Wczesnym przykładem jest Benjamin Rush, uważany za „ojca amerykańskiej psychiatrii”. Rush wynalazł choroby takie jak „anarchia”, którą opisał jako nadmierną żądzę wolności, niemożliwą do opanowania ani przez rozum, ani przez rząd. Takie diagnozy były wykorzystywane po rewolucji amerykańskiej do dyskredytowania przeciwników nowego rządu, na przykład podczas Powstania Whiskey. Rush stosował techniki takie jak odosobnienie, izolatka i pozbawianie snu, aby złamać „ducha” osób dotkniętych tymi dolegliwościami – metody zapożyczone z brytyjskich metod tresury koni. To pokazuje, jak traktowano ludzi jak przedmioty, którymi można manipulować, podobnie jak zwierzęta gospodarskie.
MKUltra i CIA: kontrola umysłu w centrum uwagi
Centralnym punktem dokumentacji Corbetta jest niesławny program CIA MKUltra, prowadzony w latach 50. i 60. XX wieku. Program ten obejmował eksperymenty, w których podawano badanym substancje takie jak LSD bez ich wiedzy, w celu zbadania ich wpływu na świadomość. W ramach operacji takich jak Midnight Climax testowano substancje jako potencjalne serum prawdy lub czynniki dezorientacji. Chociaż MKUltra oficjalnie został zamknięty, Corbett podejrzewa, że podobne programy mogą być kontynuowane pod innymi nazwami, ponieważ większość dokumentów została zniszczona, a informacje ujrzały światło dzienne jedynie przypadkiem.
Innym przykładem są badania Martina Seligmana nad „wyuczoną bezradnością”. W eksperymentach z psami Seligman wykazał, że zwierzęta wielokrotnie poddawane niekontrolowanym impulsom elektrycznym w końcu się poddawały i nie potrafiły uciec, nawet gdy mogły. Odkrycia te zostały później wykorzystane przez CIA do udoskonalenia metod tortur w ramach „wojny z terroryzmem” – nie po to, by wydobyć prawdziwe informacje, ale by skłonić więźniów do powiedzenia tego, czego chcieli. To pokazuje, jak badania psychologiczne służą kontroli państwa.
DSM i upolitycznienie psychiatrii
Innym narzędziem manipulacji psychologicznej jest Podręcznik Diagnostyczno-Statystyczny Zaburzeń Psychicznych (DSM), opublikowany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne (APA). Podręcznik ten służy jako przewodnik po diagnozie zaburzeń psychicznych, ale ma mniej naukowe podstawy, a bardziej motywację polityczną. Przykładem jest uznanie homoseksualizmu za zaburzenie psychiczne, które obowiązywało do lat 70. XX wieku, ale zostało z niego zdjęte po protestach – co wyraźnie wskazuje na polityczny charakter DSM.
Jeszcze bardziej niepokojące jest wprowadzenie diagnoz takich jak zaburzenie opozycyjno-buntownicze (ODD), które dotyka dzieci krytycznie nastawione do autorytetów. Takie diagnozy często prowadzą do podawania leków psychotropowych, co sprzyja przemysłowi farmaceutycznemu. Corbett zwraca uwagę, że wielu członków grup roboczych DSM ma powiązania finansowe z firmami farmaceutycznymi, co podważa obiektywność diagnoz. Powszechne stosowanie leków u dzieci z powodu rzekomych zaburzeń psychicznych jest kolejnym przejawem komercjalizacji i upolitycznienia psychiatrii.
Patologizacja teorii spiskowych
Od lat 60. XX wieku, szczególnie po zamachu na Johna F. Kennedy'ego, termin „teoretyk spiskowy” został celowo wprowadzony przez CIA jako określenie pejoratywne, mające na celu zdyskredytowanie krytyków oficjalnej wersji wydarzeń. Wewnętrzny dokument CIA (1035-960) z 1967 roku zawierał instrukcje dotyczące postępowania z krytykami Komisji Warrena, która badała zamach na Kennedy'ego. Od tego czasu termin ten jest używany do marginalizacji wolnej myśli.
Dziś jesteśmy świadkami nasilenia ataków na wolnomyślicieli, określanych mianem „terrorystów krajowych” lub „teoretyków spiskowych”. Przykłady takie jak dziennikarka Clare Sweeney, która została przymusowo leczona w szpitalu psychiatrycznym w Nowej Zelandii za swoje komentarze na temat 11 września, czy dr Thomas Binder, aresztowany przez grupę antyterrorystyczną w Szwajcarii za krytykę działań związanych z koronawirusem, pokazują, jak sprzeciw jest patologizowany jako choroba psychiczna. Takie przypadki ilustrują, jak rządy na całym świecie wykorzystują narzędzia psychologiczne, aby uciszyć niepożądane głosy.
Psychopatia władców
Corbett porusza również kwestię psychologii klasy rządzącej. Badania pokazują, że około 3–5% populacji cierpi na psychopatię – osoby pozbawione wyrzutów sumienia, sumienia i wstydu. Osoby te są nieproporcjonalnie często reprezentowane na stanowiskach władzy, ponieważ ich bezwzględność daje im przewagę w dążeniu do władzy. Polski psycholog Andrzej Łobaczewski ukuł termin „patokracja”, aby opisać społeczeństwa ukształtowane przez psychopatów. Takie systemy nie tylko sprzyjają rozwojowi psychopatów, ale także socjopatycznym zachowaniom u osób, które adaptują się do przetrwania w tych strukturach.
Przykładem jest skandal w Abu Ghraib, w którym zwykli żołnierze dopuszczali się sadystycznych aktów. Takie zachowania były wspierane przez strukturę instytucji, która oferowała nagrody za bezwzględność i posłuszeństwo. Takie systemy ostatecznie kształtują społeczeństwo jako całość i prowadzą do kultury, która normalizuje psychopatię.
Rola mediów i normalizacja zachowań niemoralnych
Corbett i jego partner Chris Matthew omawiają, jak media i platformy społecznościowe przyczyniają się do normalizacji niemoralnych zachowań. Hollywood i media społecznościowe promują kulturę, w której przemoc, pedofilia i inne zachowania są coraz bardziej akceptowane. Internetowa transformacja krajobrazu medialnego osłabiła kontrolę dawnych monopoli medialnych, ale algorytmy celowo kierują przepływem informacji. To powoduje, że zachowania online, takie jak trolling czy wojny na tle seksualnym, przenoszą się do świata realnego, zmieniając komunikację międzyludzką i normalizując konflikty.
Rozwiązania: Wyjście z systemu
W świetle tych wydarzeń pojawia się pytanie, jak uciec od tego „szaleństwa”. Corbett opowiada się za świadomym zrezygnowaniem z tych systemów kontroli. Praktycznym przykładem jest bojkot firm, które wymagają płatności bezgotówkowych lub cyfrowych dowodów tożsamości. Podczas pandemii koronawirusa stało się jasne, które firmy przyjmowały klientów pomimo obowiązku noszenia maseczek lub szczepień. Osoby prywatne mogą podejmować takie decyzje, aby wspierać firmy, które podzielają ludzkie wartości.
Corbett podkreśla również siłę wspólnoty. Budując lokalne sieci, takie jak targowiska rolne czy alternatywne systemy ekonomiczne, można uciec od mechanizmów kontroli. Takie podejście wymaga cierpliwości i wytrwałości, ale oferuje sposób na życie w sposób bardziej wolny i zdecentralizowany.
Wniosek
„Zejście w obłęd” Jamesa Corbetta to sygnał ostrzegawczy, który obnaża mechanizmy wojny psychologicznej i kontroli społecznej. Od historycznej patologizacji sprzeciwu po współczesny nadzór ze strony sztucznej inteligencji, film ukazuje głęboką manipulację ludzką psychiką. Corbett daje jednak nadzieję: poprzez świadome wybory, wycofywanie się z manipulacyjnych systemów i budowanie społeczności, jednostki potrafią się temu przeciwstawić. Droga do wolności jest trudna, ale możliwa – jeśli odzyskamy kontrolę nad naszymi działaniami i zasobami.
Więcej informacji i cały film dokumentalny są na stronie corbettreport.com/madness. Znajdują się tam również zasoby i dodatkowe materiały, które pozwolą zgłębić temat.
Film - https://www.youtube.com/watch?v=2ZU9cCi7YTw&t=2s
Za: https://uncutnews.ch/eintauchen-in-den-wahnsinn-soziale-programmierung-gedankenkontrolle-und-gaslighting/